Ondanks dat de nieuwe buren een airco in hun oude caravan hebben, hebben we die vannacht gelukkig niet gehoord. Daardoor konden we dus heerlijk doorslapen en was ik lekker vroeg uit de veren. Even getoiletteerd en vervolgens maar de afwas van gisteren gedaan (natuurlijk eerst van tevoren mijn handen gewassen van het toiletbezoek). Wat moet je anders en het is wel lekker rustig zo ‘s ochtendsvroeg.
Tja en je doet gekke dingen als het rustig is. Wat dacht je van een afwasselfie, vast Instagram waardig ?.
Bij de tent even het nieuws gecheckt over de mogelijke Franse afsluiting van de Spaanse grens, maar nog geen nieuws.
In de tussentijd kwam de rest tot leven en door Sven en Janneke zijn weer de nodige broodjes en andere spullen voor het ontbijt gehaald bij de kampsuper.
De kwark was op en ze zouden nieuwe meenemen, maar helaas het kwarkvak is leeg en Janneke heeft als alternatief Skyr meegenomen, ook prima. Volgens Mariëlle en Janneke is Skyr een Griekse yoghurt. Nou volgens mij niet, want er staat duidelijk ‘volgens IJslandse traditie’ op de verpakking ?.
Het ontbijt wordt dus een skyry business (oh wat een flauwe woordgrap ?).
Ondanks alle groepsselfies van het avondeten, hebben we nog geen groepsselfie van het ontbijt. Nou, bij deze dan ?.
Voor Sven gisteren lekkere pittige gorizo gehaald. Die ging er wel in tijdens het ontbijt.
Janneke vind het nog steeds niets.
Niet zeuren Janneke ?.
Zo te zien aan het eetgedrag van Janneke en Sven, zit het wel goed met de darmkrampen. Gelukkig maar… je hebt er niets aan…
Onverwachts komt Mariëlle met de mededeling dat ze vanaf vandaag niet meer wil koken op vakantie ? Dat heeft ze ook veel gedaan, 1 keer pannenkoeken ????. Maar het is een prima voorstel ?.
Na het ontbijt weer tijd voor het dagelijkse koffiemoment en daarna ging Mariëlle weer naar het strand om haar boek uit te lezen en bij te kleuren.
Rond twee uur gingen de jongens nog even naar het zwembad. En Mariëlle volgde ze daar ook naar toe, toen ze terugkwam van het strand.
En ik? Ik lag lekker op de stretcher te genieten en te bloggen. Je moet toch wat doen met je vakantie ?.
Einde van de middag gaan we nog naar dorpjes en plaatsjes. Gewoon voor de gezelligheid en om te eten. Iedereen heeft zich weer gereedgemaakt voor vertrek. Het is trouwens ontzettend benauwd. Eigenlijk zoals normaal in Spanje als we op vakantie gaan. Pffff…. ? gelukkig hebben we dat dit jaar niet.
Maar goed, snel de auto in, lekker de airco aan (voor zover die blijft werken) en op naar Pals, een goed halfuurtje rijden.
Aangekomen in Pals, de auto weer geparkeerd op een mooie door bomen beschutte parkeerplaats en daar vandaan gelopen, de heuvel op naar het oude vestingstadje Pals.
Pals is een mooi dorpje en we zijn daar in de plaatselijke kerk geweest en aldaar kaarsjes aangestoken om mijn vader, opa, te herdenken. We konden het niet laten….
Vervolgens hebben we het stadje doorkruist. Het was er, niet verbazingwekkend, rustig. Wel een aantal boetiekjes bezocht.
Onderhand was het zes uur, tijd voor een terrasje…
Het is gezellig op het terras, we waren de eerste en zoals gebruikelijk, als er 1 schaap over de dam is, volgen er meerdere en binnen no-time zaten er meer mensen op het terras.
We hebben het over van alles gehad en we hebben besloten om woensdag alvast in de namiddag te vertrekken in plaats van donderdagochtend vroeg. Dat scheelt een slechte nacht slapen in een klein tentje. We rijden alvast een 4 uurtjes tot aan Valence of daaromtrent en nemen daar een hotel. Kunnen we donderdagochtend op tijd weg om door te rijden naar huis. Daar zullen we dan rond middernacht aankomen. We gaan het zien of dit ook zo gaat werken ?.
Zie je trouwens het mooie authentieke balkon op de achtergrond. Zou zo uit het sprookje Rapunzel kunnen komen. Zie je Janneke al staan op het balkon met haar lange haren en zie Sven naar boven klimmen via Janneke’s vlechten ?.
Maar goed, na dit heerlijke rustmoment op naar Peratallalalalalalalalaalalada? of eigenlijk Peratallada. Volgens de toeristische boekjes een typisch Spaans historisch dorpje waar nog veel originele details bewaard zijn gebleven en, niet onbelangrijk, leuke restaurantjes. Dat leek ons wel wat ?. Dus op naar Peratallada.
Google Maps stuurde ons via een mooi binnenweggetje naar Peratallada.
Op weg naar het plaatsje duidde niets op een oud vestingsdorpje, terwijl we toch in de buurt zijn. Opeens duikt het dorpje op en konden we onverwachts kiezen uit 2 grote parkeerplaatsen. Het was er niet druk, maar ik neem aan dat het er, gezien het aantal parkeerplekken, normaal wel druk is. We hebben geparkeerd, na € 2,50 euro te hebben afgetikt bij, ik denk, een vader en zoon die voor parkeerwachter speelde. Daarvandaan liepen we naar de poorten van het historische dorpje.
Ja echt mooi. Straatjes uit, ik denk de middeleeuwen.
Natuurlijk weer veel boetiekjes.
We hebben daar ook rondgelopen en genoten van de oudheid.
Sven natuurlijk ook foto’s gemaakt, van Janneke op mooie plekjes, zoals tegen de achtergrond van de roze bloemenzee.
Het was nu rond 20:00 uur en langzaam aan begonnen de restaurantjes te openen. Maar het liep nog niet vlot. Eigenlijk veel te vroeg nog om te eten. Na rijp beraad besloten we, gezien het tijdstip, naar Begur te gaan om daar van ons avondeten te genieten. Begur is een kustplaats, maar wij zouden naar het oude dorp gaan, waar het prima eten is. De rit er naar toe neemt ongeveer een kwartier in beslag.
In Begur bleek onze vaste parkeerplaats “complete” te zijn, oftewel “vol”. Huh? Vol? Het is toch rustiger door de corona ?? Maar goed, we hebben een ander vaag parkeerplaatsje gevonden. Iets verder omhoog lopen, maar geen probleem. Behalve dan dat later bleek dat ze boven in het oude Begur dorp een parkeergarage hebben, met plek zat ?, lekker dan ?.
Het valt ook weer hier op, dat net als in alle andere steden en dorpen waar we geweest zijn, gele strikken hangen. Op de weg geschilderd, aan bruggen en hekken geknoopt of zelfs aan kerken opgehangen. Dit ten teken van de onafhankelijkheid van Catalonië. Het zit hier echt diep geworteld. Daar kunnen onze Friezen nog wat van leren ?.
Zo, nu op zoek naar een leuk restaurantje. Keus zat en uiteindelijk kwamen we uit bij een Cubaans restaurant.
We hebben er heerlijk gegeten. Sven natuurlijk aan een kaasplankje en de huiswijn, samen met Mariëlle (voor de wijn dan).
Ik en Mariëlle aan een heerlijke spinazie salade met gekarameliseerde peer en oude kaas. Verrassend lekker.
En Janneke lekkere croquettes met een niet nader gespecificeerde vulling ?.
Na de voorgerechtjes werden de smakelijke hoofdgerecht geserveerd. Ik had een heerlijke gegrilde zalm met groentes.
En Janneke en Sven crispy chicken met rijst mix a la cuba, cassave, een soort van chips en gegrilde groente.
Mariëlle had vis met kaas en shrimps. Ook erg lekker volgens zeggen ?.
En natuurlijk heel mooi opgemaakt. Als toetje voor mij warme appelgebak of te wel tarte tatin. Maar helaas dat was op… jammer genoeg, dan maar lemon ? sorbetijs, ook niet verkeerd.
Janneke en Sven gaan natuurlijk voor de cheesecake. Alleen hadden ze die anders verwacht, maar ja het kan niet altijd feest zijn ?. Gelukkig vonden ze het wel lekker.
En ter afsluiting echte Cubaanse espresso. Hmmmmmm…
Tegen half twaalf weer campingwaarts. Gedeeltelijk achter een nachtblinde bestuurder dus dat schoot niet op, maar gelukkig waren we 1 minuut voor twaalf op de camping. We mochten nog met de auto naar binnen en we doken lekker ons luchtbedje in…