Dag 19: Naar een meer of toch het strand

Ja, vandaag slaan we alles qua opstaan. Om kwart voor zes ging de wekker ⏰ en om half zeven weg… wat gaan we doen? Weer terug naar huis om het vliegtuig op tijd te halen? Of naar een park van Universal? Of naar een ‘lake’… en de oplettende lezer weet het al, het is… een lake. Niet zomaar eentje, we gaan naar het ‘Blue Spring State Park’. Het ligt op zo’n 92 kilometer en ruim 1,5 á 2 uur rijden, afhankelijk van de drukte op de weg.

Ik spring mijn bed uit en duik onder de douche om wakker te worden. Daarna in zwemkostuum, want we gaan daar toch zwemmen, varen en weet ik veel meer. Droge kleren gooi ik achterin de auto voor de terugweg. Ik ben de koelbox aan het inruimen en terwijl ik bezig ben, wordt langzaam iedereen wakker en verschijnt ten tonele in de woonkamer/keuken. Nou ja, iedereen, Sarah en Matthijs gaan niet mee. Ze hebben geen zin om te zwemmen en gaan liever iets met zijn tweeën doen. Zij liggen dus nog voor pampus in bed (neem ik aan😀).

We hebben gisteren croissantjes, donuts en koekjes gekocht voor onderweg. Maar toch neem ik twee toasts uit de broodrooster met een plakje kaas erop en een glas jus d’orange. Klinkt een stuk sjieker dan sinaasappelsap uit een jerrycan 😂. De ene ontbijt wel, de ander niet, ach we hebben genoeg mee in de auto.

Om half zeven vertrekken we, ja, ja, het is een keer gelukt om op tijd te vertrekken 😀.

Maar goed, dit keer is het wel belangrijk, want het park gaat om acht uur open en vol=vol. En uit eerdere ervaringen weten we dat natuurparken vrij snel vol zijn na openingstijd. We rijden weg en ik kies dit keer op de navigatie voor tolwegen. Dat scheelt al snel 10 minuten reistijd. Ja, ja, op dit tijdstip is het ook al druk op de Amerikaanse snelwegen. We rijden na een korte binnendoor weg de I4 (interstate snelweg) op richting west Orlando, Sanford. Al snel schieten we de Express Lane in, dit is de tolweg van de I4. De normale I4 staat bij Orlando vast en wij zoeven over de Express Lane langs de file.

Dit zouden ze in Nederland ook moeten maken.

Om 7:47 uur arriveren we bij het park.

 \

Het is opvallend rustig. Sterker nog, wij zijn de eerste in de rij (die er niet is 😂).

Even later stopt er nog een auto achter ons. De park ranger rijdt even voor acht uur langs ons naar binnen en niet veel later gaat het hek open. We rijden naar het loket en ze zegt: “You can’t swim”. Ik antwoord: “I can definitely swim, what do you mean?” 🤣. Nee hoor, had ik die grap maar gemaakt 😀. Wat blijkt, er kan mag niet gezwommen worden omdat er aan de oevers gewerkt wordt. Oké, helder, toch gaan we het park in. We mogen wel kanoën. De toegang is 5 dollar per auto. Ik betaal en we rijden verder het park in. Trouwens het niet mogen zwemmen verklaart wel waarom het zo rustig is.

Na een kort ritje parkeren we de auto. Genoeg plek 😀.

We stappen uit en wandelen eerst even oriënterend rond. Bij het water zien we een kudde zeekoeien zwemmen. Het blijven indrukwekkende beesten.

We lopen naar de botenverhuur en wat blijkt, je moet je identificeren met een ID. “It’s the state law” geeft het meisje aan. En Janneke, Sven en Mariëlle hebben die niet mee. Wat ik ook begrijp, want die dingen kunnen alleen maar gestolen of verloren worden. Dus het laatste strohalmpje gaat ook niet door. Over beide, het niet kunnen zwemmen en het ID staat niets op de website, anders hadden we wel anders besloten. We lopen terug naar de auto en moeten deze teleurstelling even een plekje geven 😀, we gaan er maar even bij zitten.

We besluiten toch de korte trail te wandelen, we zijn er nu toch. En daarna gaan we naar Daytona Beach 🏖️. Dat is op 50 kilometer afstand, dus prima te rijden. Zitten we in ieder geval ook in water 😂.

Op het terrein staat ook zo’n mooi huis uit vervolgen tijden. Met een heerlijke veranda en een schommelstoel. Janneke en Sven nemen een kijkje.

Eventjes anderen schoenen aan en dan gaan we aan de wandel.

De wandeling is mooi. Het loopt deels langs het water. Wat is het water toch ongelooflijk helder. Je ziet de vissen gewoon zwemmen. Ook hangen er gigantische spinnenwebben tussen de bomen, met joekel van een gele spin in het midden. Mooi om te zien, al vindt Janneke van niet 🤣.

We lopen weer terug en gaan nog eventjes voor een sanitaire stop. De toiletten zijn mooi schoon omdat er bijna niemand is. Zo heeft ieder nadeel toch ook een voordeel hahahahaha.

We rijden naar Daytona Beach. Zo’n 50 kilometer rijden. Een mooie en leuke tocht, deels door de binnenlanden. Zie je toch een andere kant van Amerika dan het toeristische gedeelte. Bij Daytona gaan we over 1 van de enorme bruggen die er liggen om Daytona Beach te bereiken. We hebben de auto geparkeerd aan het strand bij ‘Free Parking’. Zie je de witte Chevy? Net achter de trap en net achter die witte kleinere auto.

En om 10 uur liggen we op het strand. Het is lekker rustig. Het is een lang en hard strand. Je kan dus ook je auto parkeren op het strand. Echt weer Amerikaans…

We lopen het strand op. Het eerste gedeelte van het strand is een soort verkeersweg voor auto’s die op het strand willen parkeren. Daarna loopt het vloeiend over naar de rest van het strand. Het is ontzettend rustig en we vleien ons neer. De badlakens uitgelegd en dan hoppa naar de zee.

Oh ja, wel eerst insmeren, want het is wel een beetje bewolkt en heiig, maar de zon is verraderlijk. Wel lekker dat het geen strak blauwe lucht is. Het is dan niet uit te houden. Ik blijf bij de handdoeken en spulletjes en maak wat foto’s van de omgeving, gewoon voor een impressie.

Mariëlle en de jongens vermaken zich kostelijk in de zee. Je moet wel goed kijken naar de foto en ze liggen toch echt daar in het water 🙂

Wanneer ze terugkomen uit de zee, ga ik lekker liggen op mijn lakentje en val in slaap. Ik heb denk ik 1 uur geslapen, heerlijk en ik word rond twaalf uur weer wakker. Wanneer ik de slaap uit mijn oogjes wrijf, lijkt het wel een andere wereld. Het is opeens veel drukker op het strand en de publieke parkeerplaats waar onze auto staat is opeens lekker volgestroomd. Het is nog lang geen Zandvoort op een drukke dag, maar wel gezellig drukker nu.

Ik ga met Mariëlle de zee in. Het wat is niet koud, maar toch heel even doorkomen en daarna is het lekker. De zee is heel helder. Je ziet zelfs vissen zwemmen. De zeebodem loopt langzaam af. Dus je loopt langaam maar zeker steeds dieper de zee in. De stroming is wel enorm. Als je even niet oplet, dan stroom je zomaar westwaarts. We hangen zo een tijdje rond in de zee. Anouk en Bas komen ook nog gezellig neuzen en niet veel later is Sven ook in de zee. Janneke blijft op het strand zitten. Ze heeft geen zin in de zee. Wanneer we op een gegeven moment weer uit de zee gaan, is het opvallend hoe de onderstroom enorm is toegenomen. Het is vloed aan het worden. Als ik kleine kinderen had, dan zou ik ze niet in de zee laten spelen zonder toezicht, te gevaarlijk met de stroming.

We gaan weer terug naar onze badlakens. Ik droog mijn zwembroek door te blijven staan i.p.v. te gaan liggen op mijn badlaken. Met dit weer is mijn zwembroek snel droog 😀 en je ziet nog eens wat van de omgeving.

Langzamerhand zijn Janneke, Sven en Bas er wel klaar mee. We blijven nog wel zitten. Janneke en Sven gaan een stukje wandelen, maar zijn redelijk snel weer terug. Bas gaat in de auto zitten 😂. Airco aan, lekker koel. Ondertussen is Anouk in diepe slaap gevallen. Mariëlle maakt haar voorzichtig wakker. Ze is echt in diepe slaap. Bas heeft zelfs hoopjes zand op heer arm gestapeld. Heel langzaam wordt Anouk wakker uit haar dromenland. Altijd mooi om te zien hoe verward iemand  kijkt als die uit een diepe slaap komt. We laten Anouk even wakker worden. Wij ruimen alvast onze spullen op en in. We lopen terug naar de auto en dat is een heel kort loopje. We rammelen aan de deur van de auto en Bas komt er uit. We gaan eventjes lekker lunchen uit de auto 😃.

Nu zien we het goed, Anouk is verbrand in haar gezicht. Maar Bas ook en Janneke kan er ook wat van. Haar billen zijn rood 😁. Ook Mariëlle heeft ondanks smeren wat rood huid opgelopen. Na onze lunch, gaan we huiswaarts. Het is 1,5 uur rijden via de Express Lane op de I4. Maar eerst nog wat drinken bij 7-Eleven. Het is al een traditie aan het worden 😃. Bas moet ook even plassen. De deur van de toilet zit op slot. Om van het toilet gebruik te kunnen maken, heb je een sleutel nodig. Die ligt in de winkel. Het is een sleutel met daaraan vast een hele grote pollepel hahahahaha. Die sleutel neem je niet even per ongeluk mee in je broekzak 🤣. Na de sanitaire stop (ik ben ook even snel gegaan) is het tijd voor de frisdrank in de enorme bekers. Alleen Bas en ik nemen drinken. Wow… ze hebben hier ‘double extra large’ bekers😲. Wat een joekel van een bekers. Daar gaat zeker minimaal 1 liter frisdrank in en Bas wordt er helemaal enthousiast van 😁. We rekenen af en lopen naar de auto. Bas heeft natuurlijk de grootste verhalen over de beker.

En ja, nu wil Sven ook wel zo’n grote beker hahahaha vol geladen met dr. Pepper.

Voor Janneke nemen we ook een kleine large beker mee. Eerst konden we in de winkel geen ijsjes vinden, maar bij de tweede keer in de winkel zien we opeens een vrieskist met ijsjes. Met moeite krijgen we de deksel open. En voila allemaal ijsjes die er uitzien alsof ze er al heel lang liggen. Die slaan we maar even over…

We gaan op weg naar huis. Een schone 1,5 uur rijden en 129 kilometer asfalt voor de boeg. We rijden eerst weer over één van de hoge bruggen terug naar Daytona vaste land.

En op een gegeven moment zien we in de verte het wereldberoemde Daytona circuit liggen. Sterker, we rijden er vlak langs. Het is indrukwekkend om te zien. En nu door naar huis. Ik denk dat we tegen drieën thuis zijn (ik heb geen idee meer. Mag ook zomaar een uur later zijn 😃). Wel fijn dat we op de terugweg weer over de tol Express Lane zijn gereden. Er staat een mooie file en over de Express Lane rijd je er soepel langs. Het scheelt veel tijd en de rekening van de tol krijgen we achteraf, nu lol straks schrikken 😂.

En na de teleurstelling vanochtend dat we niet konden zwemmen en kanoën vanochtend, is het goed om te horen dat Anouk het strandbezoek aan Daytona uiteindelijke leuker vindt dan het bezoek aan het meer (al was alles wel open geweest).

Bij thuiskomst duiken we het zwembad in. Lekker al het zand en zoute water van je afspoelen. Heerlijk. Een Braziliaans samba muziekje aan, mooi weer, lekker warm. Een heerlijk vakantie!

Vanavond gaan we midgetgolfen. Nu dus ‘s avonds. Twee jaar geleden hebben we het overdag gedaan rond twaalf uur. Foutje, dat was veel te warm. Dus nu in het donker, iets koeler. We gaan ook naar een andere midgetgolf baan aan de International Drive, lekker toeristisch (maar wat is dat niet hier in Orlando 😉). Voor het midgetgolfen gaan we eerst nog een hapje eten. Ook aan de International Drive. We hebben al iets uitgezocht vlakbij de midgetgolf baan.

We stappen in de auto. Ik zit al klaar achter het stuur. Airco aan, route ingesteld, muziek op de radio, Bas en Anouk hoor ik achter mij kletsen en ik geef langzaam gas om achteruit onze oprit af te rijden. En dan een gil dat Anouk nog niet in de auto zit en nog half aan het instappen is… oeps… ik rem snel… gelukkig heeft Anouk niets… Dom van mij, doordat Bas en Anouk tegen elkaar praatte, dacht ik dat ze allebei al in de auto zaten. Ook kreeg ik geen signalen van de auto (tenminste, het is mij niet opgevallen) dat de deur nog open stond en de gordel niet omgedaan. Gelukkig loopt het goed af en reed ik langzaam achteruit en kunnen we er hartelijk om lachen.

Aangekomen op bestemming parkeren we de auto in een parkeergarage en wandelen naar het restaurantgebied. Nou we hebben een goede keuze gemaakt, mooie luxe restaurants en mooie hoge prijzen. Hmmm helaas moeten we deze restaurants aan onze neuzen voorbij laten gaan. Even verderop, op 700 meter lopen, zijn andere restaurants en al wandelend lopen we tegen restaurant Bahama Breeze aan. Daar hebben we al eerder gegeten. Leuke inrichting en ambiance. Alleen de bediening en mijn salade was een wat mindere ervaring. Mijn salade had een aparte smaak en rook naar vis. En nee, ik had geen vissalade 😂. Maar goed de ambiance wint het van de smaaksensatie. Alleen neem ik nu geen salade 😀 en we geven de service een tweede kans.

Achter de restaurants waar we nu lopen is een enorme parkeerterrein met gratis parkeren. Ik besluit om terug te lopen, samen met Sven, om de twee auto’s weer op te halen en te parkeren bij het restaurant. Het is even zoeken op welke verdieping we ook alweer de auto’s geparkeerd hebben 😂 en het is even uitzoeken hoe we moeten betalen. Voor de hand liggend is het dus bij het uitrijden, parkeerkaart ervoor en creditcard er in 😀. Zo staan we weer buiten, alleen aan een andere kant van de parkeergarage dan waar we naar binnen reden. Hmmmm hoe rijden we nu naar het restaurant. Even Google Maps aan en hoppa zo rijden we (na een gemiste afslag) naar de parkeerplaat achter het Bahama Breeze 😀. We parkeren de auto’s en lopen naar binnen. Even zoeken, want het is een groot restaurant, maar we hebben ze gevonden. Ze zitten aan een grote ronde tafel. Leuk en gezellig!

De bediening is meteen beter; het is verzorgder, alerter en vriendelijker. De frisdrank glazen worden nu wel snel gerefilt (is dat Nederlands?). We bestuderen en menukaart en iedereen weet wat ze willen en we kunnen bestellen. Het eten is weer uitstekend. Ook mijn gerecht geeft een positieve beleving. Matthijs zit al een het bier, Mariëlle aan de winn en Sven wil op een gegeven moment toch wel een Mojito. Dat kan natuurlijk, maar dan moet een ander terugrijden naar huis. En gelukkig biedt Anouk zich aan als de Bob 😀. Nou Sven kan helemaal los.

Mijn buikje zit vol, maar Matthijs en Sarah nemen nog een toetje to share en Bas eet een cheesecake in zijn eentje. Wat een joekels weer, maar wel lekker, want ik heb eventjes geproefd.

Zo, nu is het tijd om te midgetgolfen. Het midgetgolf is op een paar honderd meter. Prima te lopen. Het is “Pirates Cove”, een mooi thema wat ook uitgebreid terugkomt in de banen en entourage. Leuk! We kunnen kiezen uit de makkelijke en kortere tour van 1 uur of de moeilijkere en langere tour van 1,5 uur. Natuurlijk kiezen we voor de lange tour, Blackbeard’s Course.

Het is nu half tien en de midgetgolf baan is open tot half twaalf, dat moet lukken 😀. Wel moeten we in 2 groepen van 4 spelers in verband met de snelheid. “Tuurlijk, geen probleem” zeg ik tegen het personeel. Maar ik vraag mij af wat het verschil is tussen een groep van 2 keer 4 of 1 groep van 8 qua snelheid. We hebben de ruimte op het scoreblok voor 8 personen, dus de keuze is snel gemaakt, we gaan met zijn achten tegelijk. (Wanneer iemand weet waarom 2 groepen van 4 sneller gaat, dan hou ik mij aanbevolen). We zijn zelfs zo galant om een stel achter ons voor te laten gaan, anders moeten ze telkens wel héél lang wachten achter ons 😀.

De baan is erg leuk. Achttien holes is een hele ruk en het is vanavond toch wel klam.  We hebben veel plezier gehad, kijk maar naar de foto’s.

De golfballen verdwijnen in de laatste hole en wanneer iedereen geslagen heeft, leveren we de sticks in. De medewerker wil nog wel even op o ze scorekaart kijken en vraagt wie Frank is. “Ik” roep ik en steek mijn hand op. Hij zegt: “dat is wel een slechte score op hole 6 met zes slagen…”. Uhhh “ja” zeg ik 😀. Nou dan krijg je een gratis toegang voor een volgende keer om nog meer te oefenen 😂. Slimme marketingtruc 😀. Maar goed, ik heb wel een mooie piraten munt van echt plastic 🤣.

Aan het einde van de rit telt Janneke alle punten op.

En wachten wij even af…

En de uitslag is:

Nog even samengevat, net als op de tv bij sportuitzendingen, hahahaha:

• nummer drie: Janneke
• nummer twee: Sven (komt door de Mojito 😂)
• En de winnaar: Bas

Nou gefeliciteerd Bas!

We lopen terug naar de auto’s en zien onderweg nog een aanhouding van een auto. Twee politievoertuigen zijn erbij betrokken. Het is net of we een serie zitten te kijken of zo’n real live serie. Het blijft apart en waar ze in Nederland uitgaan van de-escaleren voel en zie je hier het uitgangspunt van ‘escaleren’. It’s America…

We stappen in de auto en eigenlijk zijn we best uitgedroogd door het warme weer. Tijd voor een traditionele 7-Eleven drink stop 😁. Mariëlle belt Bas, die in de andere auto zit, bij de eerste beste 7-Eleven stoppen we. Aan de overkant van de weg zit een 7-Eleven. Via een mooie U-turn belanden we er (het blijft mij verbazen wat een korte draaicirkel de Chevy heeft voor de grote van de auto of zijn de wegen hier gewoon heel breed 😂). Helaas voor Bas zijn er hier geen ‘Double Extra Large’ bekers, maar een extra large gaat er ook wel in 😀. Oh en hier hebben ze wel ijsjes. Die neemt Bas gelijk mee 😁.

We rijden weer verder en even na twaalf uur zijn we weer thuis. Het is nu onderhand alweer 1 augustus. Wat gaat de tijd toch snel.

We besluiten om morgen lekker uit te slapen. In principe wel een gezamenlijk ontbijt morgenochtend (ik ga er vanuit dat we toch wel in de ochtend wakker zijn 😂).